ආයතනයක පැවැත්ම හා වර්ධනය යන දෙඅංශයම කළමනාකරුවෙකුගේ අවධානයට ලක්විය යුතු ය. පැවැත්ම සදහා කරන්නාවූ වැඩ වර්ධනයට හානිකර ලෙස බලපාන්නට ද වර්ධනය සදහා ප්‍රමුඛතාවය දීමේ දී ඒවා පැවැත්මට බල පාන්නට ද පුලුවන.
ආයතනයක පැවැත්ම සදහා හැකිතාක් අඩුවෙන් වැරදි සිදුවන පරිසරයක් නිර්මාණය කළ යුතු අතර වර්ධනය සදහා මිනිසුන්ට වැරදි කිරීමට අවසර තිබෙන තත්වයක් ඇති කළ යුතු ය. වැරදි කිරීමට අවසර ඇති තැනක පමණක් මිනිසුන් බය නැතිව තීරණ ගැනීමටත් අලුත් දෑ අත්හදා බැලීමටත් පෙළඹේ. පළමුවැන්න සදහා හැකිතාක් බලය මධ්‍යගත කර ගැනීමත් දෙවැන්න සදහා හැකිතාක් බලය විමධ්‍යගත කිරීමත් අවශ්‍ය ය.
ආයතනයක පැවැත්ම සදහා හැකිතාක් දුරට මිනිසුන් සිය සීමිත රැකියා වපසරිය තුළ කොටු කළ යුතු අතර ආයතනයක වර්ධනය සදහා මිනිසුන් සිය රැකියා වපසරියෙන් නිදහස් කොට ප්‍රමාණවත් පුහුණු හා සංවර්ධන අවස්ථා ලබා දිය යුතු ය.
ආයතනයක පැවැත්ම සදහා සම්ප්‍රදාය හා පැරණි වත් පිළිවෙත් ඉහලින් සැළකිය යුතු අතර ඒවා දැඩිව රකින විනයක් එහිදී ඉල්ලා සිටිනු ඇත. වර්ධනය සදහා නව සම්ප්‍රදායන් බිහිකිරීම පමණක් නොව පැරණි දෑ ප්‍රශ්න කිරීම ද ඇතුළත් ය. ඒ නිසා දැඩි විනය වෙනුවට නිදහස් ආරක සංස්කෘතියක් ආයතන තුල ඇති කිරීම වැදගත් ය. මේ එහැම පිටින් ප්‍රතිවිරුද්ධ අස්ථාන අතර තුලනයක් පවත්වාගෙන යෑම අභියෝගාත්මක ය.
ඒ නිසාම දෝ අප රට තුළ බහුලව දකින්නේ පැවැත්ම සදහා පමණක් සිය අවධානය යොමු කරන කළමනාකරුවන් ය. එදා වේල ටුවර්ස් යනුවෙන් හුරතලේට හදුන්වන එවැනි ආයතනවල සිදුවන්නේ පැවැත්ම වෙනුවෙන් වර්ධනය මරා දැමීමේ වැඩ පිළිවෙලකි. ඒ නිසාම ඒවා පටන් ගත් ආකාරයෙන්ම පවතී. වසර ගණනාවක් ගියත් බාහිර හැඩයේ පවා වෙනසක් ඒවා තුළින් ප්‍රදර්ශනය නොවේ.
ප්‍රමුඛතාව දීමේ දී මේ අංශ දෙකේ තුලනයක් ගැන සිහිනුවණ ඇති කළමනාකරුවන් කල්පනා කරති.
Management in Sinhala 