නීති රීති වැඩි වූ විට වැඩ කිරීම අපහසු ය. එවන් ආයතන සමාන කළ හැක්කේ, මිනිසුන්ගේ අත් පා බැඳ, ඊට පසු දුවන්න යැයි අණ කරන තැනකට ය.
ඇතැම් තැනක ප්රශ්නය නීති රීති වල ම නොවේ. ඒවා අර්ථ නිරූපනය කිරීමට ඉන්නා නිලධාරීන්ගේ ය. ඔවුන් නීති රීති යොදා ගන්නේම බැඳ තැබීම සඳහා ය. ඒ නිසා ඒවා අකුරටම, ඇතැම් විට ඊටත් එහා ගොස්, ක්රියාත්මක කෙරෙන්නේ ය.
නීති රීති තියෙන්නේ යම් වැඩක් වඩාත් හොඳින් හා නිවැරදිව කර ගැනීමට ය. ඒ නීති ම, වැඩ බකල් කිරීමට යොදා ගැනීමට සැදී පැහැදී සිටින නිලධාරීන් නිසා, සිදුව ඇත්තේ, නීති රීති වලට බැණුම් ඇසීමට ය.
ඇතැම් තැනක ඒ කුහක කම නිසා ය. කෙනෙකුට රිදවන්නට ඕනෑ නිසා ය. එවන් තැනක සිදු වන්නේ නීතියට නැති වටිනාකමක් දීම ය. වින්දිතයාට දරුණුම ප්රහාරය එල්ල කළ හැකි ලෙස නීතිය අර්ථ දැක්වීම ය.
උදාහරණයක් ලෙස, යම් වෘත්තීය සුදුසුකමක් ලබා ගැනීම සඳහා උසස් පෙළ විෂයයන් තුනක් සමත් විය යුතු යැයි, නීතියක් සම්මත කර ගත්තා යැයි සිතමු. එම නීතිය සම්මත වීමට පොරොතුව, එම වෘත්තීය සුදුසුකම සම්පූර්ණ කර ගැනීම සඳහා, එම වෘත්තීයට අදාළ නියාමන ආයතනයෙන් අවස්ථාවක් ලබා ගත් අයෙකුට, මේ නව නීතිය යොදා ගෙන, ඔහුගේ / ඇයගේ ගමන වැළැක්වීමට කෙනෙකුට හැකි ද? නොහැකි ය. මක්නිසා ද යත් එම නීතියට කලින් ලබා දුන් අවස්ථාව භාවිතයෙන්, ඔහු / ඇය මේ වනවිටත්, සිය කාලයත් ධනයත් ආයෝජනය කරමින්, එම වෘත්තීය හිණිමගේ ගමන් කර ඉදිරියට පැමිණ ඇති නිසා ය. නීතියක් අතීතයට බලපාන අයුරින් ක්රියා කරවීමට නොහැකි යැයි දක්වන්නේ, මෙවැනි දේ කිරීමෙන්, අසාධාරණයක් වන නිසා ය. විශේෂයෙන් නීතිය තුළ, අතීතයට බලපාන ප්රතිපාදනයන් සම්පාදනය කර නැත්නම්, එවැන්නක් කොහෙත්ම බැරි ය. එහෙත් ඒ පිළිබඳව නොසළකා වෘත්තීය නියාමන ආයතනයකට කෙනෙකු වින්දිතයෙකු කළ හැකි ය. අසරණ කළ හැකි ය. එවිට උසාවියෙන් මෙපිට තීරණයක් ගත නොහැකි ය. එසේ කරන නිලධාරියා බොහෝ විට අනියමින් කියන්නේ “පුළුවන් නම් කාලා වරෙන්“ කියා ය. සමහර නිලධාරීහු ආඩම්බර කමට ඒ වග වින්දිතයන්ට වචනයෙන් ද කියා සිටිති.
ඇතැම් තැනක ඒ බිය නිසා ය. තමන්ගේ ආරක්ෂාවට ය. ඒ ඉහත සඳහන් වින්දිතයෙකු ලෙස විඳ ඇති අත්දැකීම් නිසා, නීතිය ලිහිල් කිරීමක දී, තමන්ට නැවත අතවරයන්ට මුහුණ දීමට සිදු වෙතැයි සිතා ය.
උදාහරණයක් ලෙස නම ලිවීමේදී ඇතැම් තැනක වාසගම මුලින් ද මුල් නම පසුව ද ලියන සම්ප්රදායක් තිබිය හැකි ය. තවත් තැනක මුල් නම මුලින් ද වාසගම පසුව ද ලියන්නට පුළුවන. ලේඛන දෙකක මෙසේ වෙනස් ලෙස ලියා තිබීම හේතුවෙන් මේ එක ම පුද්ගලයා නොවේ යැයි කෙනෙකුට කිව හැකි ය. එය තහවුරු කිරීම සඳහා දිවුරුම් ප්රකාශයක් ගෙනෙන්නට යැයි කිව හැකි ය. ඒ බයට ය. මේ ලේඛන දෙක ම එකම කෙනෙකු සම්බන්ධයෙන් යැයි කියා පිලිගත හොත් තමන්ට අමාරුවේ වැටෙන්නට සිදු වෙතැයි යන බයට ය. වෙනත් එවැනි අවස්ථාවක, තමන් සාධාරණය යැයි සළකා ගත් තීන්දුවක් නිසා, තමන්ට හෝ තම හිතේෂීයෙකුට චෝදනා පත්රයක් ඉදිරිපත් වූ බවට, තිබෙන මතකය විසින් ඇති කර තිබෙන බයට ය.
තවත් තැනක ඒ නොදන්නා කමට ය. මොළේ භාවිතා කිරීමට නොහැකියාව නිසා ය.
උදාහරණයක් ලෙස, වවුචරය අනුමත කිරීම සඳහා ඉදිරිපත් කිරිමට පෙර මුදල් ලැබූ බවට අත්සන් කළ යුතු යැයි සමහර නිලධාරීහු කියති. ඇත්තටම එසේ අත්සන් කළ යුත්තේ මුදල් ලබා ගත් පසු ය. බැරිවෙලාවත් මුදල් ලබා ගත් පසු, එසේ ලබා ගත් පුද්ගලයාගෙන් අත්සන් කර ගැනීමට තමන්ට අතපසු වෙතැයි සිතා, අත්සනක් නැති වවුචරයක් ගෙවීම් සඳහා ඉදිරිපත් කළ නොහැකි යයි නිලධාරියෙකු තීරණය කරන්නට පුළුවන. මුදල් ලබා ගන්නා දිනට අමතරව තවත් දිනයක දී පැමිණ අත්සන් කිරිම සඳහා රස්තියාදු වීමට එවිට මුදල් ලැබිය යුතු පුද්ගලයාට සිදු වන්නේ ය. නවීන තාක්ෂණය භාවිතා කිරීමෙන් මේ කරදර බොහෝමයකින් නිදහස් විය හැකි ය. එහෙත් ඒ ගැන නොදන්නා කම නිසා මිනිසුන්ට දුක් විඳින්නට වෙනවාට අමතරව, මෙසේ අමතර ගමන් බිමන් යෙදීම නිසා, වාහන තදබදයක් ද මේ අය විසින් ඇති කරනු ලබන්නේ ය.
තවත් තැනක ඒ හිතන්නට කම්මැලි කමට ය. හේතු දක්වන්නට තිබෙන කම්මැලි කමට ය.
උදාහරණයක් ලෙස, පූර්ණ වැටුප් සහිතව ශිෂ්යත්වයකට රට ගිය කෙනෙකුගේ බිරිඳට, සැප්තැම්බර් මාසයේ සැමියාගේ ජීවිතය සහතිකය ලද නිසා, ස්වාමියාගේ වැටුප ලබා දුන් ආයතනයක්, ඊට කලින් මාසය වූ අගෝස්තු මාසය සඳහා ජීවිතය සහතිකයක් නොමැති නිසා, එම මාසයේ වැටුප් ගෙවිය නොහැකි යැයි දැන්වීම ගත හැකි ය. මෙතැන ඇත්තේ හිතන්න කම්මැලි කම ය. හේතු දක්වන්නට කම්මැලි කම ය. සැප්තැම්බර් මාසයේ ජීවත්වන බවට සහතිකයක් ඇති කෙනෙකු, ඊට කලින් මාසයේ ජිවත් වූ බවට සහතිකයක් ඉල්ලන්නේ, ඉල්ලන එකාගේ කම්මැලි කමට ය. කරන්නට තිබුනේ ලිපි ගොනුවට සාක්කියක් අවශ්ය නම්, සැප්තැම්බර් මාසයේ ජීවිත සහතිකයේ පිටපතක් ගොනුවට දමා, ඒ මත අගෝස්තු වැටුප ගෙවන බවට හේතු දැක්වීම ය.
මේ එක ද අවස්ථාවක වත් ප්රශ්නය වූයේ නීතිය නොවේ. ඒ නීතිය යොදා ගැනීමේ ය. කුහක කම, බිය, නොදන්නා කම, කම්මැලිකම යන මිනිස් දුර්වල කම් එකක් හෝ ඇතැම් විට කිහිපයක් ඒ නොහැකියාවේ තිබුනේ ය.
මේ සම්බන්ධයෙන් ආයතනයකට කළ හැක්කේ කුමක් ද?
කුහක කම හා කම්මැලි කමට දඩුවම් දීම ය. නොදන්නා කමට දැනුවත් කිරීම ය. වඩාත් වුවමනාවෙන් පිළිතුරු සෙවිය යුත්තේ බියට ය. ඇතැම් තැනක බිය අහේතුක ය. එය දැනුවත් කිරීම හරහා එක්තරා දුරකට උත්තර සැපයිය හැකි ප්රශ්නයකි. අනෙත් තැනක බියට හේතු තිබේ. ඒ බිය වෙනත් මිනිසුන්ගේ කුහක කම, කම්මැලි කම හා නොදැනුවත් කම සමග පැටලී ඇති නිසා ය. ඒ නිසා ම මේ සම්බන්ධයෙන් ආයතන තුළ සංවාදයක් ඇති කරලීම වැදගත් ය. මේ සිව් දුර්වලකම් පෙන්වා දී, ඒවා සමාව දිය නොහැකි වැරදි බව දක්වා සිටීම වැදගත් ය.
නීතියට මුවා වී හෝ නීතිය භාවිතා කර, අසරණ මිනිසුන් පීඩාවට පත් කරන්නන් සම්බන්ධයෙන් දැඩි පිළිවෙතක් අනුගමනය කරන අතරේ, එසේ පීඩාවට පත් වන මිනිසුන්ගේ දුක්ගැනවිලි විමර්ශයන කොට, සහන සැලසීමට, වෙන ම ක්රියා පටිපාටියක් අනුගමනය කිරීම ද අවශ්ය ය.
ඇතැම් තැනක නීති නැවත විවරණය කිරීමට ද කටයුතු කළ හැකි ය. නීති, වඩා හොඳින් වැඩ කිරීමට පහසුකම් සළසනු වෙනුවට, වැඩ අඩාල කිරීමට හේතු වන්නේ නම්, ඒවා වෙනස් කළ යුතු ය. නීතියට අනුව වැඩ කිරීමට පහළ අයට පැවරෙන නිසා ම, කළ යුතු වෙනස් කම් කිරීම, ඉහළ කළමනාකාරිත්වයට පැවරෙන්නේ ය. එය නායකයෙකුගේ මග හැරිය නොහැකි කාර්ය භාරයකි. භූමිකාවකි.