ලංකාවේ පාරක ගමන් කරන ඔබට හිටි හැටියේ පාරේ සායම් කර සකස් කර ඇති ඊතලයට විරුද්ධ දිසාවට ගමන් කරන්නට සිදු වුනු වාර බොහෝමයක් ඇති බව මට විශ්වාස ය. නිදහස් චතුරශ්‍රය අවට ඔබ පහුගිය දිනයක වාහනයක් ධාවනය කර ඇත්නම් තවත් ඒ ගැන කියන්නට වුවමනා වන්නේ නැත. මේ සටහන එම පාරේ ගමන් කිරීමෙන් පසු ඇති වූ ආතතිය සමහන් කරනු පිණිස ලීව ද මෙයින් කළමනාකරණයේ වැදගත් පැති කඩක් නිරාකරණය කිරීමට හැකි වීම ගැන සතුටු වෙමි.
කළමනාකරණයේ දී සන්නිවේදනය වැදගත් ස්ථානයක් ගන්නා ක්‍රියාවලියකි. පිරිසක් එක්ව වැඩක් කිරීමේදී ගැටුම් ඇති නොකර ගෙන යම් සම්මුතියකට අනුව වැඩ කිරීමට සන්නිවේදනය මහෝපකාරී වේ.
පාරක ඊතල ගසා ඇත්තේ ඒ දිසාවට ගමන් කරනු පිණිස මග පෙන්වන්නට ය. ඒ ඊතල එසේම තිබියදී ගමනේ දිසාව වෙනස් කළ විට සිදුවන්නේ මනස තුළ ගැටුමක් නිර්මාණය වීම ය. එහි අවසන් ඵලය ඊතලයකට හිමි වටිනාකම අහිමිවීම ය. ඊතලය ගැනත් එයින් ගෙනෙන සන්නිවේදනය ගැනත් විශ්වාසයක් නැති වීම ය.
සංඥාවෙන් අදහස් කරන දෙයට ප්‍රතිවිරුද්ධය දෙය ක්‍රියාත්මක වේ නම් එයින් හෑල්ලුවට ලක්වන්නේ ඒ සංඥාව පමණක් නොවේ. ඒ සංඥා නිකුත් කරන ආයතනයේ මුලු සංඥා පද්ධතියම ය.
ආයතනයක් තුළ වුව ද තත්වය එසේ මය. සන්නිවේදනය බිද වැටුනු ආයතනයක් තුළ ඉතිරි වන දේ අල්ප ය. රටකට පවා ඉන් මිදිය නොහැකි ය.
මිනිසුන් සංඥා පද්ධතිය මගහැර ඊට පිටුපා ගොස් සියල්ල කටින් අසා දැන ගන්නට සිතන්නේ එහෙම වෙලාවට ය. ඒ නිසා පාරේ අප කාටත් දැක ගත හැකිව තිබෙන මේ අර්බුදය අපේ ආයතන වැඩි දියුණු කර ගැනීමට යොදා ගැනීමෙන් අපට යම් ඉගෙනුමක් ගත හැකි ය. එයින් අප තුළ මාර්ග සංඥා පද්ධතිය ඇති කරන ආතතිය තුනී කර ගැනීමට පුලුවන.
මාර්ග සංඥා පද්ධතිය විහිලුවට ලක් කර තිබීම ගැන අදාළ බලධාරීන්ට මැසිවිලි නගනවාට වඩා එයින් ඉගෙන අපටවත් හැදෙන්නට හැකි නම් එය ද යහපත් ය.
හැම කලු වළාවකම රිදී රේඛාවක් ඇතැයි කියන්නේ මේ නිසා විය යුතු ය.
Management in Sinhala 