කැකිල්ලේ නීති හා දඩුවම්

සරත් පන්තියේ තමන් අසල සිටි සගයාට අල්පෙනෙත්තකින් ඇන්නේ ය. සගයා (නිමල්) වහා ක්‍රියාත්මක වී සරත්ට ගහන්නට අත ඉස්සුවේ ය. දෙවැනි ක්‍රියාව පමණක් දුටු ගුරුතුමිය නිමල්ට බැණ වැදී පන්තියෙන් එලියට දැම්මේ දණ ගසාගෙන සිටින ලෙස ද අණ කරමිනි. නිමල් සමාවට කාරණා කියන්නට කට ඇරිය නමුත් ගුරුවරියගේ ප්‍රතිචාරයෙන් පසු බෑවේ ය. දත් මිටි කමින්ම ඔහු පන්තියෙන් එලියට ගියේ ය.

ඉස්සරහින් ගිය ත්‍රී වීලරය හිටිහැටියේ ලේන් මාරු කළේ ය. අනපේක්ෂිත ඒ හැරවුම නිසා නිමල්ට සිදු වූයේ සිය රථය දකුණු පස තිබූ කෙලින් ඉර කපා බේරා ගැනීමට ය. ඊට මීටර 100 කින් සිටි පොලීසිය විසිල් පාරක් ගසා පාරට පැන නිමල් නැවතී ය. කොතරම් කියා සිටිය ද ඔහුට ගැලවීමක් නැති විය. දඩ කොළයක් ලැබුනේ ය. ඒ ඉර කැපීම නිසා ය.

මේ ලයිස්තුව බොහෝ දිග ය. වැරැද්දට හේතුව පැත්තක ය. වැරදි කාරයා ලෙස හංවඩුව ගැසෙන්නේ දැනටමත් අසාධාරණයට ලක්වූ අයට ම ය.

අපේ පැරැන්නන් කීවේ ගහෙන් වැටුනු මිනිහාට ගොනා ද ඇන්න බව ය. එසේ වූයේ ගොනා මිනිහෙකු ගහෙන් වැටීමෙන් කලබල වූ නිසා ය. ඒ සම්බන්ධයෙන් ගොනෙකු හා උරණ වන්නට අපට බැරි ය. එහෙත් ඒ දෙයම මිනිසෙකුගෙන් වෙතැයි අප අපේක්ෂා කරන්නේ නැත.

අපේ සමාජයේ ද එවැනි ගොනුන් මෙන් හැසිරෙන අය නිසා වැරදි කාරයින් නිදහසේ සිටිනා අතරේ අහිංසකයන් දඩුවම් ලබන්නේ ය.

අවස්ථා දෙකේදීම නිමල් සම්පූර්ණයෙන්ම අහිංසක නැතැයි කෙනෙකුට කිව හැකි ය. එහි තරමක ඇත්තක් තිබේ. පළමු අවස්ථාවේ ඔහු විසින් කළ යුතුව තිබුනේ සරත් සම්බන්ධයෙන් ගුරුවරියට වාර්ථා කිරීමට ය. දෙවැනි අවස්ථාවේ ඒ තරම්වත් ඉඩක් ඔහුට තිබුනේ නැත. හැකියාවක් තිබුනේ නම් පමණක් තිරිංග යෙදීමට නම් සුළු ඉඩක් තිබෙන්නට ඇත. ඒත් එය සහසුද්දෙන්ම කිව හැක්කේ දෙවියන්ට පමණ ය. එහෙත් ඔහු පමණක් දඩුවම් ලැබීමේ ප්‍රතිවිපාක බොහෝ ය. එයින් සමාජයට පමණක් නොව නිමල්ලාට යන පණිවිඩය ද වැරදි ය.

මේ ටික ලීවේ කළමනාකරුවන්ට ද වැරදි කරුවන්ට දඩුවම් දීමට සිදුවන නිසා ය. එවන් විටක මතුපිට පෙනෙන කතාවෙන් ඔබ්බට විමසීම වැදගත් ය.

යම් සිද්ධියක් ඊට කලින් සිට ආරම්භ වූ සිද්ධිදාමයක ප්‍රතිඵලයක් විය හැකි ය. කැකිල්ලේ රජු මෙන් මුග්ධ නොවී ඒ සිද්ධිදාමය පිරික්සා බැලීමේ හැකියාවෙන් කළමනාකරු ප්‍රයෝජන ගත යුතු ය. එසේ නොකළොත් සිදුවන්නේ දඩුවම් නියම කිරීමේදී කැකිල්ලේ කෙනෙක් වීමට ය.